ความทุกข์ของชีวิตแบบอุปมา

ความทุกข์ของชีวิตแบบอุปมา

ความทุกข์ของชีวิตแบบอุปมาผ่านการเล่นเกมตามจังหวะ เพลง Kurokotei - Galaxy Collapse

อยากให้ผู้อ่านลองดูคลิปวิดีโอข้างต้น แล้วลองลงไปอ่านหัวข้อด้านล่างดูว่า ท่านสัมผัสถึง "ลักษณะและถ่วงทำนองของความทุกข์" ไหม

เริ่มต้นด้วย "ความปกติ"

ช่วงแรกอุปมาเราก็เริ่มต้นจากครอบครัว จากผู้ปกครอง ดูเหมือนวัยเด็กเราจะเต็มไปด้วยกฏเกณฑ์ ระเบียบแบบแผน

ความพยายามแรก-จะยากสักแค่ไหนกันว่ะ

เราอาจจะพยายามสอบเข้าหมอ พยายามเป็นออดิชั่นเป็นไอดอล เต็มที่กับมัน อดนอนบ้าง พ่อแม่ไม่เข้าใจบ้าง แต่กูจะเอา จะยากสักแค่ไหนกันว่ะ มาดิ

โดนสอนมวยครั้งแรก-คิดวกวนกับมันทุกคืน

ไม่ว่าจะโดนคดีความ โดนเอาเปรียบทางสังคม ทุนนิยม ฯลฯ เราอาจต้องกลับไปกลับมากับความคิดวกวนที่ต้องหลับไปพร้อมกับมันด้วยทุกคืน

งานหนักต่อเนื่อง

จะมีบางทีที่เราไม่มีเวลามาคิดหรือประเมินอะไรแล้ว หลับไปพร้อมกับงาน ตื่นมาพร้อมกับงาน คิดว่าหนักแล้ว

แต่แม้งมีหนักว่านี้อีก

ตอนนี้ไม่มีจังหวะให้หายใจแล้ว หายใจไม่ค่อยออก สมองตื้อไปหมดแล้ว

เวลาหายใจเต็มปอดครั้งแรก

ผ่านมาได้แล้วว่ะ แต่ว่าเดี๋ยวนะ กูต้องปรับตัวเองล่ะ

คิดว่าตัวเองแข็งแรงทั้งๆที่ยังไม่หายดี

คิดว่าตัวเองแข็งแรงทั้งๆที่ยังไม่หายดี เปิดรับความท้าท้ายอีกรอบ

อะไรว่ะเนี้ยยย

เป็นช่วงที่คุณเริ่มได้ลางสังหรณ์แปลกๆ สถานการณ์ที่คุณยังบอกหับทุกคนว่าโอเค แต่ลึกๆคุณเริ่มไม่แน่ใจล่ะ

หนี้ที่ไม่รู้จะจ่ายยังไง ทำเท่าไรก็ไม่พอ

มันมาแล้ว โดนเต็มๆ คราวที่แล้วก็ว่าหนักแล้ว มีหนักกว่านี้อีกเหรอ

  • เร็วขึ้นอีก

  • พักคืออะไร ไม่รู้แล้ว

  • มองไม่เห็นจุดสิ้นสุด

  • ป่วยไปด้วย ไม่ก็ความสัมพันธ์กับคนรอบข้างชิบหาย

เหมือนจะมีความหวัง

อาจจะเหมือนได้หายใจ มีความยืนมือเข้ามาช่วย เริ่มเห็นน้ำเริ่มลด แต่เปล่า นั้นแค่หาดก่อนสินามิ

คุ้นๆนะ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้

มันมาอีกแล้ว

ทุกข์นี้คือแบบตกนรกทั้งเป็น

ทุกข์ หนัก แรง แน่น เต็ม ไม่มีกั๊ก มีกี่ทางมาหมด ครบองค์

เพื่ออะไรว่ะ

มองหันหลังกลับไป ถึงความเสียหายทั้งหมด แล้วก็ร่างกาย และจิตใจ

ใครๆก็พูดว่าทุกคนต้องผ่าน มันเป็นเส้นทาง มันคือธรรมดา แต่ก็อายุแค่นี้ต้องเจออะไรขนาดนี้เลยเหรอ ทำไม ทำไม ทำไม แล้วก็สิ้นใจไปพร้อมกับว่างเปล่า ไร้สาระ หรือแก่นสาร

สรุป

นี่เป็นทุกข์ที่ผมรู้จัก ไม่มีคำว่า"เกินไปไหม เกินปุ้ยมุ้ย" เพราะมันก็จะแรงเท่าที่ประสาทสัมผัส และ/หรือ mental capacity ของเราเองในช่วงเวลาหนึ่งๆจะสามารถรับรู้ได้แหละ มันจะยาวนานจนคุณจะเลิกคิดไปได้เลย ว่ามันจะจบตอนไหน เพราะคุณจะคิดซ้ำไปมาจนลืมไปแล้วว่ามาที่ความคิดนี้นานแค่ไหนแล้ว

💡
Music is the hidden arithmetical exercise of a mind unconscious that it is calculating - Gottfried Wilhelm Leibniz

บางทีผมเห็น fractals รูปแบบซ้ำซ้อน ข้ามไปมาระหว่างสาขาวิชา บางทีมันก็เป็นความคิดสั่นพ้องกันอย่างน่าประหลาด นี่เป็นหนึ่งในนั้น จึงอยากมาแบ่งปันเรื่องแปลกๆนี้เผื่อจะได้รู้ว่ามีคนที่เห็นแบบเดียวกัน